رحيل و اياد
البنت بقـ،ـرف : وانتي مالك انتي حاجه متخصكيش انتي خدامه تسمعي الكلام وبس
رحيل بانفعال : لاء انا مش خدامه انا
قاطعها صوت اياد ال قال پحده : مروه ايه ال جابك
مروه : ايه هو انت فاكرنى هقعد اربى ابنك وانت تعيش حياتك ولا ايه لاء ابنك عند.ك أهو وااه ياريت لما تيجي تختار خدامين اختارهم احسن من كده
رحيل دموعها نزلت وهو كان واقف مصد.وم من ال حصل
الطفل هز رحيل برفق وقال : تنت تنت انتي بتعيتى (طنط طنط انتي بتعيطى)
رحيل نزلت لمستواه ومسحت دموعها وقالت : لاء ياحبيبى مش بعيط دي حاجه دخلت فى عيني بابا اهو روح عند.ه
الطفل مكانش يعرف اياد لانه صغير جرى عليه ومسك رجله واياد رفعه
الطفل : انت مث بتيدي عند.نا ليه يابابا ( مش بتيجي عند.نا ليه يابابا)
ډخله ورجع لرحيل
مكانتش واقفه راح الاوضه عند.ها كانت بټعيط واول ما شافته اتعدلت
رحيل : احم حضرتك عايز حاجه
اياد قرب منها وقعد قدامها وقال بندم : احم اسف
رحيل بسخريه : على ايه
اياد : على كل حاجه قولتهالك من وقت ماشوفتيني
اياد بضيق : ط طب ويزن
رحيل بابتسامه : هحطه فى عيني الفتره دي لأن من طبعي بحب الاطفال بس هو ممكن سؤال انت مجبتش سيره ليه انك متجوز
رحيل : اممم تمام انا هقوم اشوف يزن لو محتاج حاجه وانت الفطار عند.ك على السفره
اياد مسك أيدها وقال : وانتي مش هتفطرى معايا
